Zindelijkheidstraining. Het zou eigenijk geduldheidstraining moeten heten. Omdat je geduld als ouder, bij ons dan in ieder geval, behoorlijk op de proef wordt gesteld.
Internet staat vol verhalen van ouders met hoogbegaafde kindjes op plasgebied die, met anderhalf jaar al, het potje of het toilet gebruiken. Toch geeft de meeste literatuur aan dat het zindelijk maken van je kleintje pas zin heeft vanaf 3 jaar. Viggo heeft nog nooit zelf de behoefte gehad om zijn plasje ergens anders te deponeren dan in zijn luier. En wij, als zeer drukke (lees ongeorganiseerde) ouders hebben nooit de behoefte gevoeld om ons daar bewust mee bezig te houden. Maar nu Viggo 3,5 is hadden wij het briljante plan bedacht om onze vakantie te gebruiken om Viggo zindelijk te laten worden. Samen zijn we 3 weken vrij en dit jaar zouden we toch niet weg gaan. Hopend op mooi en warm weer zag ik het al voor me dat we Viggo de eerste weken in zijn blootje zouden laten rondlopen om zo hem bewust te maken van een plassignaal. Dan zou hij bij de derde week wel enigzins door kunnen gaan voor zindelijk.
Vol goede moed heb ik zes schattige kleine boxershortjes gekocht. De dag erna kon ik al weer terug om een sixpack bij te kopen. Om de dag daarna nog eens zes in te slaan. Vanwege het weer kon ik Viggo helaas niet in zijn blote billen laten rondlopen. Wanneer het 25 graden is kan het, met amper 18 graden wordt het kindermishandeling. De eerste twee weken heb ik flink wat wasjes gedraaid!
Zijn eerste plasje werd verwelkomt met een flink aplaus en plasdansje van mama en papa. Goh, wat waren we blij en Viggo ook. Na een week plasdansjes met hier en daar een ongelukje had viggo in onze ogen het door. Totdat we een dikke drol vonden op het parket. Terwijl wij buiten met een glaasje lekkers van een mooie namiddag zaten te genieten, zat Viggo met zijn trein letterlijk een spoor te maken.
Nu, na ruim 8 weken heeft Viggo er genoeg van. En mama ook. Een luier wil ie niet. Maar op de wc ook niet. Het is al een crime om hem erop te krijgen. En eenmaal erop verzint hij steeds weer andere dingen voor mij te doen tijdens een plasje. Het licht moet aan, het licht moet uit, mama moet mee, mama moet weg, mama moet op de hurken kijken naar het plasje, mama moet achter de deur staan en een liedje zingen en ga zo maar door. Mama is er klaar mee. Zeker nu hij op het kinderdagveblijf het gepresteerd heeft om over de juf heen te plassen. Goddank voor luierbroekjes! Dat kinderen vanaf drie jaar zindelijk ZOUDEN kunnen worden oké, maar dat geld dus blijkbaar niet voor ieder kind. Ik leg me er maar gewoon bij neer dat het bij Viggo dan iets langer gaat duren. Ik laat het los en hoop dat tegen het einde van het jaar geleidelijk vanzelf het kwartje bij Viggo gaat vallen. En zo niet, dan kom ik in ieder geval geen verassingen meer tegen op het parket.
