Komkommertijd. In de vakantieperiodes kun je geen krant openslaan of er staat een stukje in over Beppie die een megacourgette heeft gekweekt. Of Henk, die een doedag organiseert voor driepotige keffers. Geen idee wat je er mee aan moet, maar het heeft blijkbaar nieuwswaarde, anders stond het niet in de krant toch? En ergens snap ik het wel. Ook het nieuws heeft vakantie nodig. En gelukkig maar. Niets zo deprimerend als een vreselijke crisissituatie wanneer je lekker aan je cocktail zit. ook ik heb er last van. Mijn laatste verhaal was van afgelopen mei. Toen begon de zon te schijnen en ging mijn verstand op de zomermodus.
Concepten genoeg hoor. Ik ben er zo ééntje die met vijf dingen tegelijk bezig is. Dus heb ik vijf eerste alinea's geschreven over vijf onderwerpen. Alleen, ik kom er maar niet verder mee. Waarom niet? Vanwege die zomermodus. In deze modus wil ik alleen maar op een stretcher liggen met een flutroman. Zo,n boekje over twee aantrekkelijke mensen die elkaar eerst tot op het bot haten, maar stiekem een 'allesverzengend heet verlangen' over zich heen voelen komen wanneer ze elkaar diep in de ogen kijken. Het gaat werkelijk nergens over, maar dat is het hem juist. Het leest zo lekker makkelijk weg. Ter vergelijking? Ik ben begonnen met een boek van Stephen King en Peter Straub. De talisman heet het. Een boek van pak em beet 600 pagina's. Momenteel ben ik bij pagina 160. In de tussentijd heb ik 6 flutromannetjes van ongeveer 600 pagina's uitgelezen. En ja, bijna allemaal liggend op een tuinstoel of stretcher. Of aan het strand, aan het (stink) water van Roelof's Gat en op een zitzak op een grasveld ergens in een megaspeeltuin. En juist omdat het geen diepgang heeft leest het zo lekker weg. Ik hoef er niet bij na te denken. Moet ik bij de Talisman steeds teruglezen, omdat ik een bepaalde passage niet begrijp. Bij de flutroman hoef ik alleen te bedenken hoeveel ijsblokjes ik in mijn colaatje wil. Héérlijk. Nadeel is dat ik elke naderende vakantie bijna dwangmatig op zoek moet naar die boekjes. Nog een nadeel is dat de reeks van Bouqet en Harlequin verschrikkelijk duur zijn. Voor een pakje met 3 boekjes ruim 6 euro! Belachelijk, want iedereen weet dat elk verhaal bijna gelijk is aan het volgende. Het enige wat verandert is de naam, haarkleur en borstgrootte van de hoofdpersonen. Die laat ik dus ook links liggen. Gouden tip, de Zeeman heeft ze elk jaar liggen. Dubbele verhalen voor €1,99! Ik sla ze dan ook elk jaar, met het schaamrood op de kaken bij de kassa, in bulk in. Om de schaamte enigzins nog te beperken sta ik altijd overdreven te kakelen over de naderende vakantie en een eventueel verzonnen langdurige vliegreis. Want ze zouden maar denken dat ik die dingen voor de lol lees!
Nee, een literair hoogstandje is het niet. Ik neem dan ook steevast op vakantie een boek mee die wel literair verantwoord is. Zoals de Talisman. En bij tijd en wijle leg ik deze dan naast me neer of op een tafel. Je ziet mensen goedkeurend knikken wanneer ze er langs lopen. Althans, in mijn beleving lijkt dat zo. Onder mijn handdoek ligt mijn begeerde flutboekje vol ongeduld te smachten om gelezen te worden. De kaft brand van verlangen door mijn sarong heen. Waar ik dan wel voor moet oppassen, is besmetting zie ik al. Voor je het weet ga je in dezelfde stijl schrijven als zo,n flutroman!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten